Wzruszająca opowieść na tle sielskiego krajobrazu: o sile modlitwy niewinnego dziecka, o instynkcie tacierzyńskim i o ojcowskim porozumieniu ponad podziałami.
Jedna z najbardziej znanych ballad Mickiewicza; napisana została w 1821 i weszła w skład Ballad i romansów (I tom Poezyj, Wilno 1822).
Adam Mickiewicz (1798-1855) – czołowa postać literatury polskiego romantyzmu, działacz patriotyczny, publicysta, wykładowca Collège de France. Powszechnie uważany jest za najwybitniejszego polskiego pisarza. Autor wierszy lirycznych (Sonety krymskie), bajek (Lis i kozioł) ballad (Świtezianka), powieści poetyckich (Konrad Wallenrod), dramatu Dziady, epopei narodowej Pan Tadeusz. Tłumacz (Giaur Byrona), redaktor („Trybuna Ludów”).
