Józefa Sawicka (pseudonim Ostoja; 1859-1920) – polska nowelistka, tłumaczka, publicystka. Należała do redakcji tygodnika dla kobiet „Świt”. Przyjaźniła się z Elizą Orzeszkową. Debiutowała nowelą Ulicznik na łamach „Prawdy” w 1881 roku. Wydała kilka zbiorów szkiców i nowel. Jako pierwsza przełożyła na język polski Czerwone i czarne Stendhala. Marian Bohusz określił ją mianem „poetki tłumionych pragnień, poniewieranych uczuć, szarej doli i ciasnych horyzontów”.