Andrzej Strug (właśc. Tadeusz Gałecki; 1971-1937) – polski prozaik, dramaturg, publicysta, scenarzysta filmowy. Działał w Polskiej Partii Socjalistycznej; był więźniem Cytadeli i zesłańcem na Syberię. Walczył w Legionach Piłsudskiego; po przewrocie majowym – przeciwnik sanacji, senator z ramienia PPS. Wolnomularz. Współzałożyciel Związku Zawodowego Literatów Polskich. Autor m.in. zbioru opowiadań Ludzie podziemni (1908; II seria: Ze wspomnień starego sympatyka, 1909; III seria: W twardej służbie, 1909) oraz powieści Dzieje jednego pocisku (1910), Mogiła nieznanego żołnierza (1922), Pokolenie Marka Świdy (1925) i Żółty krzyż (1933).